چون گنج، نهان کن غم پنهانی خویش
منما به کسی بی سر و سامانی خویش
هرچند که رفتن تو غم داشت، عزیز!
در سینۀ تو عشق، حرم داشت عزیز
از «الف» اول امام از بعد پیغمبر علیست
آمر امر الهی شاه دینپرور علیست
آهای باد سحر! باغ سیب شعلهور است
برس به داد دل مادری که پشت در است
این شنیدم که چو آید به فغان طفل یتیم
افتد از نالۀ او زلزله بر عرش عظیم
عمریست که دمبهدم علی میگویم
در حال نشاط و غم علی میگویم
بگذار و بگذر این همه گفت و شنود را
کی میکنیم ریشهٔ آل سعود را؟