همسنگر دردهای مردم بودی
چون سایه در آفتابشان گم بودی
در قاب عکست میتواند جان بگیرد
این عشق پابرجاست تا تاوان بگیرد
با بستن سربند تو آرام شدند
در جادۀ عشق، خوشسرانجام شدند
آرامش موّاج دریا چشمهایش
دور از تعلقهای دنیا چشمهایش
هی چشم به فردای زمین میدوزی
افتاد سرت به پای این پیروزی