شدهست خیره به جاده دو چشم تار مدینه
به پیشوازی تنهاترین سوار مدینه
این اشکهای داغ را ساده نبینید
بَر دادن این باغ را ساده نبینید
سال جدید زیر همین گنبد کبود
آغاز شد حکایتمان با یکی نبود
این جاده که بیعبور باقی مانده
راهیست که سمت نور باقی مانده
یک دفتر خون، شهادتین آوردند
از خندق و خیبر و حنین آوردند
از هالۀ انتظار، خواهد آمد
بر خورشیدی سوار خواهد آمد
دریای عطش، لبان پر گوهر تو
گلزخم هزار خنجر و حنجر تو
هرچند نفس نمانده تا برگردیم
با این دل منتظر، کجا برگردیم؟
تا لوح فلق، نقش به نام تو گرفت
خورشید، فروغ از پیام تو گرفت