همان قاتل که ویران ساخت اردوگاه قانا را
همان غاصب که خونین کرد «صبرا و شتیلا» را
آن شب که سعدی در گلستان گریه می‌کرد
آن شب که حافظ هم غزل‌خوان گریه می‌کرد
دمی با آه خلوت کن، بگیر ای دل جلا اینجا
بیا سبقت بگیر از خلق، با رنگ خدا اینجا
هم به در هشدار باید داد هم دیوارها!
صاعقه این بار باشد پاسخ رگبارها
باران شده بر کویر جاری شده است
در بستر هر مسیر جاری شده است
صد بار اگر شویم فدای تو یاحسین
کاری نکرده‌ایم برای تو یاحسین
گسترده شد در این ولایت خوان هفتم
روزی ایران می‌رسد از مشهد و قم
گرچه صد داغ و هزاران غم سنگین داریم
چشم امّید به فردای فلسطین داریم
اَلسَّلام ای خادم اسلام و قرآن، اَلسَّلام
ای عَلَم در عِلم، ای علامۀ عالی‌مقام
داشت می‌رفت لب چشمه سواری با دست
دشت لبریز عطش بود، عطش... اما دست...
سر و پای برهنه می‌برند آن پیر عاشق را
که بر دوشش نهاده پرچم سوگ شقایق را
صاحب اسرار «سُبْحانَ الّذي أَسْرى» علی‌ست...
بین آیات الهی، آیت کبری علی‌ست
یک چله انتظار به پایان رسیده است
پایان شام تیرۀ هجران رسیده است
در آیه‌های نور، مستور است زهرا
نورٌ علی نورٌ علی نور است زهرا
عشق تو در تمامی عالم زبانزد است
بی‌عشق، حال و روز زمین و زمان بد است
دریای عطش، لبان پر گوهر تو
گل‌زخم هزار خنجر و حنجر تو
آرامش دل به قدر بیداری اوست
آرایش گل به شبنم جاری اوست
تا لوح فلق، نقش به نام تو گرفت
خورشید، فروغ از پیام تو گرفت
