تا چند اسیر رنگ و بو خواهی شد؟
چند از پی هر زشت و نکو خواهی شد؟
به زیر نمنم باران شقایقی ماندهست
کنار پنجره، گلدان عاشقی ماندهست
همیشه در میان شادی و غم دوستت دارم
چه شعبانالمعظم، چه محرّم دوستت دارم
کم نیست گل محمدی در باغش
گلهای بهشتند همه مشتاقش
دلم شور میزد مبادا نیایی
مگر شب سحر میشود تا نیایی