با ذکر حسین بن علی غوغا شد
درهای حرم با صلواتی وا شد
غالب شده بود ترس بر عرصۀ جنگ
پر بود تمام معرکه از نیرنگ
آمد به حرم، اگرچه دیر آمده بود
با اشک سوی نعم الامیر آمده بود
اینک زمان، زمان غزلخوانی من است
بیتیست این دو خط که به پیشانی من است
باران ندارد ابرهای آسمانش
باران نه اما چشمهای مهربانش...