چیست این چیست که از دشت جنون میجوشد؟
گل به گل، از ردِ این قافله خون میجوشد
در وسعت شب سپیدهای آه کشید
خورشید به خون تپیدهای آه کشید
یکباره میان راه پایش لرزید
مبهوت شد، از بغض صدایش لرزید
انگار پی نان و نوایید شما
چون مردم کوفه بیوفایید شما
به یاری تو به میدان کارزار نیاید
جماعتی که به رزق حلال، بار نیاید
همه از هر کجا باشند از این راه میآیند
به سویت ای امینالله خلقالله میآیند
هوا پر شد از عطر نام حسین
به قربان عطر پراکندهاش
چنان اسفند میسوزد به صحرا ریگها فردا
چه خواهد شد مگر در سرزمین کربلا فردا