صبحت به تن عاطفه جان خواهد داد
زیبایی عشق را نشان خواهد داد
فکر کردی که نمانده دل و... دلسوزی نیست؟
یا در این قوم به جز دغدغهٔ روزی نیست؟
طنین «آیۀ تطهیر» در صدایش بود
مدینه تشنۀ تکرار ربّنایش بود
بُرونِ در بنه اینجا هوای دنیا را
درآ به محفل و برگیر زاد عقبا را
شبی که صبح شهادت در انتظار تو بود
جهان، مسخّر روح بزرگوار تو بود