نمردهاند شهیدان که ماه و خورشیدند
که کشتگان وطن، زندگان جاویدند
هنگام سپیده بود وقتی میرفت
از عشق چه دیده بود وقتی میرفت؟
گر به چشم دل جانا، جلوههای ما بینی
در حریم اهل دل، جلوۀ خدا بینی
در آتشی از آب و عطش سوخت تنت را
در دشت رها کرد تن بیکفنت را