ای غم، تو که هستی؟ از کجا میآیی؟
هر دم به هوای دل ما میآیی
ماه غریب جادّهها، همسفر نداشت
شب در نگاه ماه، امید سحر نداشت
دل به دریا زد و دل از او کند
گرچه این عشق شعلهور شده بود
شب، شبِ اشک و تماشاست اگر بگذارند
لحظهها با تو چه زیباست اگر بگذارند
باران ندارد ابرهای آسمانش
باران نه اما چشمهای مهربانش...
از نو شکفت نرگس چشمانتظاریام
گل کرد خارخار شب بیقراریام