با ظلم بجنگ، حرف مظلوم این است
راهی که حسین کرده معلوم این است
آن روز با لبخند تا خورشید رفتی
امروز با لبخند برگشتی برادر
تو همچون غنچههای چیده بودی
که در پرپر شدن خندیده بودی
پیش چشمم تو را سر بریدند
دستهایم ولی بیرمق بود
بهار آسمان چارمینی
غریب امّا، امامت را نگینی
گفتم سر آن شانه گذارم سر خود را
پنهان کنم از چشم تو چشم تر خود را
پرنده کوچ نکردهست زیر باران است
اگرچه سنگ ببارد وگرچه طوفان است