ای نبیطلعت، ای علیمرآت
وی حسنخصلت، ای حسینصفات
رویش را قرص ماه باید بکشد
چشمانش را سیاه باید بکشد
داشت میرفت لب چشمه سواری با دست
دشت لبریز عطش بود، عطش... اما دست...
هر دل که سوز عشق تکانش نمیدهد
حق در حریم قرب، مکانش نمیدهد
هفتاد و دو آیه تابناک افتادهست
هفتاد و دو لاله سینهچاک افتادهست
راضی به جدايی از برادر نشده
با چند اماننامه کبوتر نشده
الا که نور و صفا آفتاب از تو گرفت
ستاره سرعت سِیْر و شتاب از تو گرفت
در دشت بلا که خاک از خون تَر بود
یک باغ پر از شکوفهٔ پرپر بود
ای ماه من که چشم و چراغ نبوتی
ریحانهٔ بهشتی باغ نبوتی