پیشانیات
از میان دیوار میدرخشد
ای دلنگران که چشمهایت بر در...
شرمنده که امروز به یادت کمتر...
به گونۀ ماه
نامت زبانزد آسمانها بود
رساندهام به حضور تو قلب عاشق را
دل رها شده از محنت خلایق را
اذانی تازه کرده در سرم حسّ ترنم را
ندای ربّنا را، اشک در حال تبسم را
با دشمن خویشیم شب و روز به جنگ
او با دم تیغ آمده، ما با دل تنگ
برخیز که راه رفته را برگردیم
با عشق به آغوش خدا برگردیم
در ساحل جود خدا باران گرفته
باران نور و رحمت و احسان گرفته
سیلاب میشویم و به دریا نمیرسیم
پرواز میکنیم و به بالا نمیرسیم