کمر بر استقامت بسته زینب
که یکدم هم ز پا ننشسته زینب
هر زمانی که شهیدی به وطن میآید
گل پرپر شده در خاطر من میآید
نوای کاروانت را شنیدم
دوباره سوی تو با سر دویدم
بیاور با خودت نور خدا را
تجلیهای مصباح الهدی را
غزل عشق و آتش و خون بود که تو را شعر نینوا میکرد
و قلم در غروب دلتنگی، شرح خونین ماجرا میکرد
این زن که از برابر طوفان گذشته بود
عمرش کنار حضرت باران گذشته بود