گواهی میدهد انجیل هم آیات قرآن را
نمیفهمم تقلای مسیحیهای نجران را
میان باطل و حق، باز هم مجادله شد
گذاشت پا به میان عشق و ختم غائله شد
پیشانیات
از میان دیوار میدرخشد
سرباز نه، این برادران سردارند
پس این شهدا هنوز لشکر دارند
«اَلا یا اَیها السّاقی اَدِر کأسا و ناوِلها»
که درد عشق را هرگز نمیفهمند عاقلها
آهسته میآید صدا: انگشترم آنجاست!
این هم کمی از چفیهام... بال و پرم آنجاست
به گونۀ ماه
نامت زبانزد آسمانها بود
زندگی جاریست
در سرود رودها شوق طلب زندهست
دلم میخواست عطر یاس باشم
کنار قاسم و عباس باشم
باز از بام جهان بانگ اذان لبریز است
مثنوی بار دگر از هیجان لبریز است
از دید ما هر چند مشتی استخوان هستید
خونید و در رگهای این دنیا روان هستید