با ظلم بجنگ، حرف مظلوم این است
راهی که حسین کرده معلوم این است
لطفی که کرده است خجل بارها مرا
بردهست تا دیار گرفتارها مرا
تو همچون غنچههای چیده بودی
که در پرپر شدن خندیده بودی
شب، شبِ اشک و تماشاست اگر بگذارند
لحظهها با تو چه زیباست اگر بگذارند
باران ندارد ابرهای آسمانش
باران نه اما چشمهای مهربانش...