وقتی خدا بنای جهان را گذاشته
در روح تو سخاوت دریا گذاشته
او هست ولی نگاهِ باطل از ماست
دیوارِ بلندِ در مقابل از ماست
در سکوتی لبالب از فریاد گوشه چشمی به آسمان دارد
یک بغل بغض و تاول و ترکش، یک بغل بغض بیکران دارد
در آتشی از آب و عطش سوخت تنت را
در دشت رها کرد تن بیکفنت را