عالم همه مبتدا، خبر کرببلاست
انسان، قفس است و بال و پر کرببلاست
رود از جناب دریا فرمان گرفته است
یعنی دوباره راه بیابان گرفته است
یک پنجره، گلدانِ فراموش شده
یک خاطره، انسانِ فراموش شده
تو قلّهنشین بام خوبیهایی
تنها نه نشان که نام خوبیهایی
فریاد اگرچه در تو پنهان بودهست
خورشید تکلّمت فروزان بودهست