روزی که عطش به جان گلها افتاد
از جوش و خروش خویش، دریا افتاد
تو با آن خستهحالی برنگشتی
دگر از آن حوالی برنگشتی
آواز حزین باد، پیغمبر کیست؟
خورشید، چنین سرخ، روایتگر کیست؟
بودهست پذیرای غمت آغوشم
از نام تو سرشار، لبالب، گوشم
دریاب من، این خستۀ بیحاصل را
این از بد و خوب خویشتن غافل را
قدم در دفاع از حرم برندارد
سپاھی که تیغ دودَم برندارد
دریا بدون ماه تلاطم نمیکند
تا نور توست، راه کسی گم نمیکند
چه گویمت که چها کرد در نبرد، حسین؟
فقط خداست که داند چهکار کرد حسین