پس از چندین و چندین سال آمد پیکرش تازه
نگاهش از طراوت خیستر، بال و پرش تازه
بد نیست که از سکوت تنپوش کنی
غوغای زمانه را فراموش کنی
خوشا آنان که چرخیدند در خون
خدا را ناگهان دیدند در خون
تو کیستی که ز دستت بهار میریزد
بهار در قدمت برگ و بار میریزد
بهنام او که دل را چارهساز است
به تسبیحش زمین، مُهر نماز است