بنای دین که با معراج دستان تو کامل شد
به رسم تهنیتگویی برایت آیه نازل شد
ای آینهدار پنج معصوم!
در بحر عفاف، دُرّ مکتوم
یکی اینسان، یکی اینگونه باید
که شام و کوفه را رسوا نماید
چه رازی از دل پاکت شنیدند؟
درون روح بیتابت چه دیدند؟
هنگام سپیده بود وقتی میرفت
از عشق چه دیده بود وقتی میرفت؟
آوردهام دو ظرف پر از رنگ، سبز و سرخ
یک رنگ را برای خودت انتخاب کن
گفتم به گل عارض تو کار ندارد؛
دیدم که حیایی شررِ نار ندارد
افزون ز تصور است شیداییِ من
این حال خوش و غم و شکیبایی من