ای حرمت قبلۀ مراد قبایل!
وی که بوَد قبله هم به سوی تو مایل
خوشا آنان که چرخیدند در خون
خدا را ناگهان دیدند در خون
هنگام سپیده بود وقتی میرفت
از عشق چه دیده بود وقتی میرفت؟
تو کیستی که ز دستت بهار میریزد
بهار در قدمت برگ و بار میریزد
بهنام او که دل را چارهساز است
به تسبیحش زمین، مُهر نماز است
گل بر من و جوانى من گریه مىکند
بلبل به همزبانى من گریه مىکند