یک بار رسید و بار دیگر نرسید
پرواز چنین به بام باور نرسید
ای دلنگران که چشمهایت بر در...
شرمنده که امروز به یادت کمتر...
اگرچه باغِ پر از لالۀ تو پرپر شد
زمین برای همیشه، شهیدپرور شد
با دشمن خویشیم شب و روز به جنگ
او با دم تیغ آمده، ما با دل تنگ
دشمن که به حنجر تو خنجر بگذاشت
خاموش، طنین نای تو میپنداشت
هر چند قدش خمیده، امّا برپاست
چندیست نیارمیده، امّا برپاست
برخیز که راه رفته را برگردیم
با عشق به آغوش خدا برگردیم