یک بار رسید و بار دیگر نرسید
پرواز چنین به بام باور نرسید
ای دلنگران که چشمهایت بر در...
شرمنده که امروز به یادت کمتر...
اگرچه باغِ پر از لالۀ تو پرپر شد
زمین برای همیشه، شهیدپرور شد
میگریم از غمی که فزونتر ز عالَم است
گر نعره برکشم ز گلوی فلک، کم است
با دشمن خویشیم شب و روز به جنگ
او با دم تیغ آمده، ما با دل تنگ
برخیز که راه رفته را برگردیم
با عشق به آغوش خدا برگردیم