بستند حجله در میان آسمانها
با خون سربازان ما رنگینکمانها
روزی که عطش به جان گلها افتاد
از جوش و خروش خویش، دریا افتاد
تو با آن خستهحالی برنگشتی
دگر از آن حوالی برنگشتی
چه خوب، مرگ خریدار زندگانی توست
حیات طیبه تصویر نوجوانی توست
نشست یک دو سه خطّی مرا نصیحت کرد
مرا چو دوست به راه درست دعوت کرد