از سمت مدینه خبر آورد نسیمی
تا مژده دهد آمده مولود عظیمی
آنجا که دلتنگی برای شهر بیمعناست
جایی شبیه آستان گنبد خضراست
چه اعجازیست در چشمش که نازلکرده باران را
گلستان میکند لبخندهای او بیابان را
با نگاه روشنت پلک سحر وا میشود
تا تبسم میکنی خورشید پیدا میشود