با ظلم بجنگ، حرف مظلوم این است
راهی که حسین کرده معلوم این است
میرود بر لبۀ تیغ قدم بردارد
درد را یکتنه از دوش حرم بردارد
ما بهر ولای تو خریدیم بلا را
یک لحظه کشیدیم به آتش یمِ «لا» را
کوفه میدان نبرد و سرِ نی سنگر توست
علمِ نصرِ خدا تا صف محشر، سر توست
رُخش چه صبح ملیحی، لبش چه آب حیاتی
علی اکبر لیلاست بَه چه شاخه نباتی