مگر در ساعت رفتن دلم جا مانده بود اینجا؟
که از پی کفشدارانش مرا خواندند زود اینجا
ای کاش که در بند نگاهش باشیم
دلسوختۀ آتش آهش باشیم
گفتیم وقت شادی و وقت عزا، حسین
تنها دلیل گریه و لبخند ما حسین
ما گرم نماز با دلی آسوده
او خفته به خاکِ جبهه خونآلوده