یک بار رسید و بار دیگر نرسید
پرواز چنین به بام باور نرسید
امشب شهادتنامۀ عشاق امضا میشود
فردا ز خون عاشقان، این دشت دریا میشود
بوی بهشت میوزد از کربلای تو
ای کشتهای که جان دو عالم فدای تو
آه از دمی که در حرم عترت خلیل
برخاست از درای شتر بانگِ الرّحیل
توفان خون ز چشم جهان جوش میزند
بر چرخ، نخل ماتمیان دوش میزند!
اگرچه باغِ پر از لالۀ تو پرپر شد
زمین برای همیشه، شهیدپرور شد
مرا مباد که با فخر همنشین باشم
غریبوار بمیرم، اگر چنین باشم
تا آسمانت را کمی در بر بگیرد
یک شهر باید عشق را از سر بگیرد
در شهر مرا غیر شما کار و کسی نیست
فریاد اگر هم بکشم دادرسی نیست
نه جسارت نمیکنم اما
گاه من را خطاب کن بانو
صدای کیست چنین دلپذیر میآید؟
کدام چشمه به این گرمسیر میآید؟
دور و بر خود میكشی مأنوسها را
اِذن پریدن میدهی طاووسها را