آواز حزین باد، پیغمبر کیست؟
خورشید، چنین سرخ، روایتگر کیست؟
بودهست پذیرای غمت آغوشم
از نام تو سرشار، لبالب، گوشم
دریاب من، این خستۀ بیحاصل را
این از بد و خوب خویشتن غافل را
لب خشک و داغی که در سینه دارم
سبب شد که گودال یادم بیاید
با اشک تو رودها درآمیختهاند
از شور تو محشری بر انگیختهاند
همچون نسیم صبح و سحرگاه میرود
هرکس میان صحن حرم راه میرود
به دست غیر مبادا امیدواری ما
نیامدهست به جز ما کسی به یاری ما
من و این داغ در تکرار مانده
من و این آتش بیدار مانده