آن را که ز دردِ دینش افسونی هست
در یاد حسین، داغ مدفونی هست
میآیم از رهی که خطرها در او گم است
از هفتمنزلی که سفرها در او گم است
این جاده که بیعبور باقی مانده
راهیست که سمت نور باقی مانده
یک دفتر خون، شهادتین آوردند
از خندق و خیبر و حنین آوردند
مسیح، خوانده مرا، وقت امتحان من است
زمان، زمانِ رجزخوانی جوان من است
غم با نگاه خیس تو معنا گرفته
یک موج از اشک تو را دریا گرفته