آن را که ز دردِ دینش افسونی هست
در یاد حسین، داغ مدفونی هست
پا گرفته در دلم، آتشی پنهان شده
بند بندم آتش و سینه آتشدان شده
این جاده که بیعبور باقی مانده
راهیست که سمت نور باقی مانده
یک دفتر خون، شهادتین آوردند
از خندق و خیبر و حنین آوردند
مسیح، خوانده مرا، وقت امتحان من است
زمان، زمانِ رجزخوانی جوان من است
غم با نگاه خیس تو معنا گرفته
یک موج از اشک تو را دریا گرفته