خورشید، گرمِ دلبری از روی نیزهها
لبخند میزند سَری از روی نیزهها
قندیل و شمعدان و چراغان
آیینه و بلور و کبوتر
رساندهام به حضور تو قلب عاشق را
دل رها شده از محنت خلایق را
کوه آهسته گام برمیداشت
پیکر آفتاب بر دوشش
مسیح، خوانده مرا، وقت امتحان من است
زمان، زمانِ رجزخوانی جوان من است
جاده ماندهست و من و اين سر باقى مانده
رمقی نيست در اين پيکر باقى مانده
در ساحل جود خدا باران گرفته
باران نور و رحمت و احسان گرفته
سیلاب میشویم و به دریا نمیرسیم
پرواز میکنیم و به بالا نمیرسیم
غم با نگاه خیس تو معنا گرفته
یک موج از اشک تو را دریا گرفته