آنجا که دلتنگی برای شهر بیمعناست
جایی شبیه آستان گنبد خضراست
اینک زمان، زمان غزلخوانی من است
بیتیست این دو خط که به پیشانی من است
من غم و مهر حسین با شیر از مادر گرفتم
روز اول کآمدم دستور تا آخر گرفتم
روشن از روی تو آفاق جهان میبينم
عالم از جاذبهات در هيجان میبينم