دلی كه خانۀ مولا شود حرم گردد
كز احترام علی كعبه محترم گردد
یکی بیاید این نخل را تکان بدهد
به ما که مردۀ جهلِ خودیم، جان بدهد
درخت، جلوۀ هموارۀ بهاران بود
اگرچه هر برگش قصۀ زمستان بود
روایت است که هارون به دجله کاخی ساخت
به وجد و عشرت و شادی خویشتن پرداخت
هزار سال گذشت و هزار بار دگر،
تو ایستادهای آنجا در آستانۀ در!
چرا چو خاک چنین صاف و ساده باید مرد؟
و مثل سایه به خاک اوفتاده باید مرد؟
همیشه تا که بُوَد بر لب مَلَک تهلیل
هماره تا که بشر راست ذکر ربّ جلیل
به نسخه نیست نیازی طبیب را ببرید
برای مرگ علی دست بر دعا ببرید