یکباره میان راه پایش لرزید
مبهوت شد، از بغض صدایش لرزید
هستی ندیده است به خود ماتم اینچنین
کی سایهای شد از سر عالم کم اینچنین؟
میآیم از رهی که خطرها در او گم است
از هفتمنزلی که سفرها در او گم است
مانند گردنبند دورِ گردن دختر
مرگ اين چنين زيباست، از اين نيز زيباتر
لبتشنهای و یادِ لب خشک اصغری
آن داغ دیگریست و این داغ دیگری