پای زخم آلود من! طاقت بیاور میرسی
صبح فردا محضر ارباب بیسر میرسی
با سری بر نی، دلی پُر خون، سفر آغاز شد
این سفر با کولهباری مختصر آغاز شد
با کعبه وداع آخرین بود و حسین
چون اهل حرم، کعبه غمین بود و حسین
ای سمت خود کشانده خواص و عوام را
دریاب این سپاه پیاده نظام را
پرسید از قبیله که این سرزمین کجاست؟
این سرزمین غمزده در چشمم آشناست