وقتی خدا بنای جهان را گذاشته
در روح تو سخاوت دریا گذاشته
زندگی جاریست
در سرود رودها شوق طلب زندهست
باز از بام جهان بانگ اذان لبریز است
مثنوی بار دگر از هیجان لبریز است
جاده و اسب مهیاست بیا تا برویم
کربلا منتظر ماست بیا تا برویم
ازل برای ابد ملک لایزالش بود
چه فرق میکند آخر، که چند سالش بود