رود از جناب دریا فرمان گرفته است
یعنی دوباره راه بیابان گرفته است
و آتش چنان سوخت بال و پرت را
که حتی ندیدیم خاکسترت را
تو همچون غنچههای چیده بودی
که در پرپر شدن خندیده بودی
آقا سلام بر تو و شام غریب تو
آقا سلام بر دل غربت نصیب تو
گرچه تا غارت این باغ نماندهست بسی
بوی گل میرسد از خیمۀ خاموش کسی
تو را در کجا، در کجا دیده بودم؟
تو را شاید آن دورها دیده بودم...