خوش است لالۀ آغاز سررسید شدن
شهید اول صدسالۀ جدید شدن
در خیالم شد مجسم عالم شیرین تو
روزگار سادۀ تو، حجرۀ رنگین تو
چه سِرّیست؟ چه رازیست؟
چه راز و چه نیازیست؟
جابر! این خاکی که عطرش، از تو زائر ساخته
آسمانها را در این ایوان، مجاور ساخته
رفتند که این نام سرافراز بماند
بر مأذنهها نام علی باز بماند
این عطر دلانگیز که از راه رسیده
بخشیده طراوات به دل و نور به دیده
دشت
گامهای جابر و عطیّه را