محمدرضا رضایی

فدای بچه‌هات

منم اون‌که برای تو همۀ هستی‌شو داده
کنیز زینبم و مادر عَمرِ بن جُناده

زمینه

سبک

فَابکِ لِلحُسَین

بِسمِ اللهِ الرَّحمنِ الرَّحیم
شکر خدا که بازم اومدیم

پیش‌زمینه

سبک

غریب مادر

رسیده بازم شب جمعه، زائر کربلاست دل من
اما صدای ناله‌هایِ مادری می‌شه قاتل من

امام حسین علیه‌السلام

بدم الحسین (دفتر دوم)

شور

انا الیه راجعون

خاک بلا، شد مثل دریای خون
آسمونا، تار و تیره، لاله‌گون

شام غریبان

بدم الحسین (دفتر دوم)

زمینه

ساقی العطاشا

چه محشری شد کنار علقمه
میاد صدای ناله فاطمه

حضرت عباس علیه‌السلام

بدم الحسین (دفتر دوم)

زمینه

قَد قامَتِ الصَّلاة

شده غروب غربت به افق کربلا
رسیده وقت رفتن عزیز جان بابا

حضرت علی اکبر علیه‌السلام

بدم الحسین (دفتر دوم)

زمینه

نعم الامیر

منم اون‌که برای تو همۀ هستی‌شو داده
کنیز زینبم و مادر عَمرِ بن جُناده

عمرو بن جناده علیه‌السلام

بدم الحسین (دفتر دوم)

زمینه

اهل حرف

پریشونم و، از این مردم خیری ندیدم
از این دنیا دیگه بریدم، دم آخرم

مسلم بن عقیل علیه‌السلام

بدم الحسین (دفتر دوم)

زمینه

مُعِزّ المُؤمنین

روز و شب می‌خونم یا حسین
اهل نجاتم من هم با حسین

امام حسن مجتبی علیه‌السلام

بدم الحسین (دفتر دوم)

پیش‌زمینه

فَابکِ لِلحُسَین

بِسمِ اللهِ الرَّحمنِ الرَّحیم
شکر خدا که بازم اومدیم

امام حسین علیه‌السلام

بدم الحسین (دفتر دوم)

پیش‌زمینه

صلی الله علی العطشان

توی لحظه‌های افطارم
از داغت همیشه می‌بارم

امام حسین علیه‌السلام

شور

شوق سفر

آماده رفتن شده، شوق سفر داره ولی
تو نفسای آخرش، غرق غمه دل علی

امام علی علیه‌السلام

واحد

انا الیه راجعون

نشسته تو دلت غمی به وسعت يه آسمون
امشب شده ذکر لبت، انا الیه راجعون

امام علی علیه‌السلام

واحد

اَمَّن یُجیب

دیگه داری می‌ری تو از کنارم
نرو که تاب دوری‌تو ندارم

امام علی علیه‌السلام

زمینه

درگاه کریم

خانه‌های آن کسانی می‌خورد در، بیشتر
که به سائل می‌دهند از هرچه بهتر بیشتر

عرض حاجت می‌کنم آنجا که صاحب‌خانه‌اش
پاسخ یک می‌دهد با ده برابر بیشتر

گاه‌گاهی که به درگاه کریمی می‌روم
راه می‌پویم نه با پا، بلکه با سر، بیشتر

زیر دِین چارده معصومم اما گردنم
زیر دِین حضرت موسَی‌بن‌جعفر بیشتر

گردنم در زیر دِین آن امامی هست که
داده در ایران ما طوبای او بر، بیشتر

آن امامی که «فداکِ» گفتنش رو به قم است
با سلامش می‌کند قم را معطر بیشتر

قم همان شهری که هم یک ماه دارد بر زمین
همچنین از آسمان دارد چل اختر بیشتر

قصد این بار قصیده از برادر گفتن است
ورنه می‌گفتم از این معصومه‌ خواهر بیشتر

من برایش مصرعی می‌گویم و رد می‌شوم
لطف باباهاست معمولاً به دختر بیشتر

عازم مشهد شدم تا با تو درد دل کنم
بودنم را می‌کنم این‌گونه باور بیشتر

مرقدت ضرب‌المثل‌های مرا تغییر داد
هرکه بامش بیش، برفش... نه! کبوتر، بیشتر

چار فصل مشهد از عطر گلاب آکنده است
این چنین یعنی سه فصل از شهر قمصر بیشتر

پیش تو شاه و گدا یکسان‌ترند از هر کجا
این حرم دیگر ندارد حرف کمتر، بیشتر

ای که راه انداختی امروز و فردای مرا!
چشم‌ بر راه تو هستم روز آخر بیشتر

از غلامان شما هم می‌شود دنیا گرفت
من نیازت دارم آقا روز محشر بیشتر

بر تمام اهل‌بیت خویش حسّاسی ولی
جان زهرا چون شنیدم که به مادر بیشتر...

بیشترهایی که گفتم از تو خیلی کمترند...

حسین رستمی

موسایی و صد جلوه به هر طور کنی
هر جا گذری، حکایت از نور کنی

سیدمحمد رستگار

ای کلیم‌اللَّه تماشا کن کلام الله را
بر فراز دست خورشیدِ ولایت، ماه را

غلامرضا سازگار

چون سرو همیشه راست قامت بودی
معنای شرافت و شهامت بودی

سیدهاشم وفایی

امشب تمام مُلک و مَلک در ترنم است
چون موسم دمیدن خورشید هفتم است

محمدعلی مجاهدی

باید به همان سال دهم برگردیم
با بیعت در غدیر خم برگردیم

هادی جانفدا

ما خانه ز غیر دوست پیراسته‌ایم
از یُمن غدیر محفل آراسته‌ایم

محمدعلی خطیبی

دیر آمدم... دیر آمدم... در داشت می‌سوخت
هیأت، میان «وای مادر» داشت می‌سوخت

حسن بیاتانی

ما ز سیر و دور گردون از خدا غافل شدیم
ما ز آب، از گردش این آسیا غافل شدیم...

صائب تبریزی

به منبر می‌رود دریا، به سویش گام بردارید
هلا! اسلام را از چشمهٔ اسلام بردارید

سیدحمیدرضا برقعی

مرا بنویس باران، تا ببارم
یکی از داغداران... تا ببارم

سیدحبیب نظاری

چشمه‌های خروشان تو را می‌شناسند
موج‌های پریشان تو را می‌شناسند

قیصر امین‌پور

جمعه برای غربت من روز دیگری‌ست
با من عجیب دغدغۀ گریه‌آوری‌ست

محمدسعید میرزایی

موسایی و صد جلوه به هر طور کنی هر جا گذری، حکایت از نور کنی

ای کلیم‌اللَّه تماشا کن کلام الله را بر فراز دست خورشیدِ ولایت، ماه را

چون سرو همیشه راست قامت بودی معنای شرافت و شهامت بودی

امشب تمام مُلک و مَلک در ترنم است چون موسم دمیدن خورشید هفتم است

باید به همان سال دهم برگردیم با بیعت در غدیر خم برگردیم

موسایی و صد جلوه به هر طور کنی
هر جا گذری، حکایت از نور کنی

ای کلیم‌اللَّه تماشا کن کلام الله را
بر فراز دست خورشیدِ ولایت، ماه را

چون سرو همیشه راست قامت بودی
معنای شرافت و شهامت بودی

امشب تمام مُلک و مَلک در ترنم است
چون موسم دمیدن خورشید هفتم است

باید به همان سال دهم برگردیم
با بیعت در غدیر خم برگردیم