محمدرضا سهرابی‌نژاد | شعر هیأت

محمدرضا سهرابی‌نژاد

محمدرضا سهرابی‌نژاد

محمدرضا سهرابی‌نژاد متخلص به «م. پاییز» سال ۱۳۳۲ در تهران متولد شد. ۲۰ ساله بود که ذوق او شکوفا شد و به سرودن پرداخت. او در زمینه مقاله و نمایشنامه‌نویسی نیز فعالیت کرده و مسئولیت صفحات شعر برخی روزنامه‌ها را بر عهده داشته است. سهرابی‌نژاد بازنشسته صدا و سیما است که در دوره کارمندی خود عضو شورای عالی شعر و از ویراستاران این سازمان بوده؛ همچنین سردبیری و گویندگی برخی از برنامه‌های ادبی را عهده‌دار بود. گواهینامه درجه یک هنر در بخش شعر به وی اعطا شده است. از آثار او می‌توان به «ناگهان زلال»، «اشارات اشک»، «خلوت است همیشه خیابان بهشت» و «شق القمر» اشاره کرد.

نیلوفرهای مهتابی

نیلوفرهای مهتابی

مهمانی ماه

زهرای حزین، ز گرد راه آمده بود
جبریل، غریق اشک و آه آمده بود

حضرت رقیه علیهاالسلام

رباعی

بنده

می‌کوش دمادم از خدا یاد کنی
با مهر، دل شکستگان شاد کنی

شعر اخلاقی

نیلوفرهای مهتابی

رباعی

شکوه

تیغ از تو طراوت جوانی می‌خواست
خاک از تو شکوه آسمانی می‌خواست

امام حسین علیه‌السلام

نیلوفرهای مهتابی

رباعی

وفا

آن تشنه‌لبی که منصب سقّا داشت
وقتی به حریم علقمه پای گذاشت

حضرت عباس علیه‌السلام

نیلوفرهای مهتابی

رباعی

بدر

نوخاسته‌ای ز نسل درد آمده است
با گرمی خون و تیغ سرد آمده است

حضرت علی اکبر علیه‌السلام

نیلوفرهای مهتابی

رباعی

اقیانوس

وقتی به گل محمّدی مأنوسیم
در خواب خوش ستمگران، کابوسیم

غدیر

نیلوفرهای مهتابی

رباعی

روز نبرد

تيغيم که در فراز، رعب‌انگيزيم
هنگام فرود، خون دشمن ريزيم

شعر پایداری

چاره‌ها

رباعی

خطبه

کلامش سنگ‌ها را نرم می‌کرد
دلِ افسردگان را گرم می‌کرد

حضرت زینب علیهاالسلام

بانوی صبر

دوبیتی

علی جان!

نمی‌جنبد ز جا مرداب کوفه
چه دلگیر است و سنگین، خواب کوفه

امام علی علیه‌السلام

آینه گردانی

دوبیتی

حریم خانه

کی غیرت مردانۀ ما بگذارد
دشمن به حریم خانه پا بگذارد؟

شعر پایداری

چاره‌ها

رباعی

هیهات منّا الذلة

پیکار علیه ظالمان پیشهٔ‌ ماست
جان در ره دوست دادن اندیشهٔ ماست

شعر پایداری

مرثیۀ سرخ گلو

رباعی

حقوق بی‌بشر

ذلیل شد امیری‌اش، صغیر شد کبیری‌اش
شکسته شد توهّمِ شکست‌ناپذیری‌اش

صفوفشان دو دسته شد، عنانشان گسسته شد
فسونشان فسانه شد، طلسمشان شکسته شد

تمام شد دوبار در زمین فساد کردنش
لَتُفسِدَنَّ مَرَّتَینِ فِی البِلاد کردنش

تو سرزمین قبله‌ای، اقامه کن نماز را
بی‌آبرو کن این جماعت قمارباز را

تمام آیه‌های سرخ فتح را مرور کن
زمین به ارث می‌رسد، نگاه در زبور کن

تو نقطۀ تلاقی چهارسوی عالمی
و جُرم تو همین‌که ایستاده‌ای و محکمی

چه نقشه‌ها برای تو کشیده‌اند گرگ‌ها
چه خواب‌ها، چه خواب‌ها که دیده‌اند گرگ‌ها

چه شاخه‌ها تبر شود، چه زیرها زبَر شود
که سازمان بی‌ملل حقوق بی‌بشر شود!

دوباره از خیانت سران خودفروخته
هزار سرو لِه شد و هزار غنچه سوخته

سکوت‌های بی‌شرف، قنوت‌های بی‌هدف
منافقان میان حقّ و باطل‌اند بی‌طرف

درنگ شو! به سوز سینه اهلُ بَیت را بخوان
شتاب کن، وَ ما رَمَیتَ إذ رَمَیت را بخوان

قیام آدمیّت و خروش دینی است این
صدای پای زئران اربعینی است این

ورای این حصارها و سیمِ خاردارها
طلوع می‌رسد، شکوفه می‌کند بهارها

به دوست خنده می‌زند، به دشمن اخم می‌کند
طبیبمان می‌آید و علاج زخم می‌کند

یگانه راز رَستن و نجات چیست عاقبت؟
به عصر کربلا قسم، مقاومت مقاومت

مهدی جهاندار

فتح نزدیک است وقتی مرد میدان حمزه باشد
خصم خاموش است وقتی شیر غرّان حمزه باشد

نغمه مستشارنظامی

بعد از این‌که دفن شد آن شب پیمبر در سکوت
سُست شد ایمان مردم، مُرد باور در سکوت

رضا خورشیدی‌فرد

ماییم و شکوهِ نصر ان‌شاء‌الله
قدس است و شکستِ حصر ان‌شاء‌الله

سیدمحمدجواد شرافت

همان قاتل که ویران ساخت اردوگاه قانا را
همان غاصب که خونین کرد «صبرا و شتیلا» را

سیدمحمدرضا یعقوبی‌آل

گشوده باغِ تاریخ از گلِ عبرت، بسی دفتر
که هر برگ از تبِ خجلت، رُخی دارد چو شبنم، تر

جواد محمدزمانی

ذلیل شد امیری‌اش، صغیر شد کبیری‌اش
شکسته شد توهّمِ شکست‌ناپذیری‌اش

مهدی جهاندار

روزها فكر من این است و همه شب سخنم
كه چرا غافل از احوال دل خویشتنم

مولوی

قلبی شکست و دور و برش را خدا گرفت
نقاره می‌زنند... مریضی شفا گرفت

رحمان نوازنی

از رفتن دل نیست خبر اهل وفا را
آن کس که تو را دید نداند سر و پا را

حزین لاهیجی

هنوز راه ندارد کسی به عالم تو
نسیم هم نرسیده به درک پرچم تو

سیدحمیدرضا برقعی

وعده‌ای داده‌ای و راهی دریا شده‌ای
خوش به حال لب اصغر كه تو سقّا شده‌اى

علی‌اکبر لطیفیان

دوباره پر شده از عطر گیسویت شبستانم
دوباره عطر گیسویت؛ چقدر امشب پریشانم

سیدحمیدرضا برقعی

هنرهیات

جامع محتوایی

جامعه ایمانی مشعر

هیات تی‌وی