بنای دین که با معراج دستان تو کامل شد
به رسم تهنیتگویی برایت آیه نازل شد
آوردهام دو ظرف پر از رنگ، سبز و سرخ
یک رنگ را برای خودت انتخاب کن
ای کاش تو را به دشت غربت نکُشند
لبتشنه، پس از دعوت و بیعت نکشند
آن گوشه نگاه کوچکی روییدهست
بر خاک پگاه کوچکی روییدهست
بیتابتر از جانِ پریشان در تب
بیخوابتر از گردش هذیان بر لب
این کیست به شوق یک نگاه آمده است
در خلوت شب به بزم آه آمده است
افزون ز تصور است شیداییِ من
این حال خوش و غم و شکیبایی من
گهگاه تنفسی به اوقات بده
رنگی به همین آینهٔ مات بده