بر ساحلى غریب، تویى با برادرت
در شعلۀ نگاه تو پیدا، برادرت
داشت میرفت لب چشمه سواری با دست
دشت لبریز عطش بود، عطش... اما دست...
میان گریهات لبخند ناب است
چرا باور کنیم از قحط آب است؟
دویدهایم که همراه کاروان باشیم
رسیدهایم که در جمع عاشقان باشیم
کارش میان معرکه بالا گرفته بود
شمشیر را به شیوهٔ مولا گرفته بود