خورشید! بتاب و برکاتی بفرست
ای ابر! ببار آب حیاتی بفرست
كوی امید و كعبۀ احرار، كربلاست
معراج عشق و مطلع انوار، كربلاست
ما خانه ز غیر دوست پیراستهایم
از یُمن غدیر محفل آراستهایم
ای کاش مردم از تو حاجت میگرفتند
از حالت چشمت بشارت میگرفتند
ای سفیر صبح! نور از لامکان آوردهای
بر حصار شب دمی آتشفشان آوردهای
به باران فکر کن... باران نیاز این بیابان است
ترکهای لب این جاده از قحطی باران است
نه از لباس کهنهات نه از سرت شناختم
تو را به بوی آشنای مادرت شناختم