گمان مبر که پریشان، گمان مبر که کمیم
برای کشتنتان همصدا و همقسمیم
سوختی پیشتر از آن که به پایان برسی
نه به پایان، که به خورشیدِ درخشان برسی
اگر چه خانه پر از عکس و نام و نامۀ توست
غریب شهری و زخمت شناسنامۀ توست
هوا پر شد از عطر نام حسین
به قربان عطر پراکندهاش
باز باران است، باران حسینبنعلی
عاشقان، جان شما، جان حسینبنعلی