شدهست خیره به جاده دو چشم تار مدینه
به پیشوازی تنهاترین سوار مدینه
کربلا
شهر قصههای دور نیست
این اشکهای داغ را ساده نبینید
بَر دادن این باغ را ساده نبینید
هر نسیمی خسته از کویت خبر میآورد
چشم تر میآورد، خونِ جگر میآورد
نه فقط سرو، در این باغِ تناور دیده
لالهها دیده ولیکن همه پرپر دیده
بحث روز است صحبت از غم تو
سرخ مانده هنوز پرچم تو
اجازه هست کنار حرم قدم بزنم
برای شعر سرودن کمی قلم بزنم
نشاط انگیز نامت مینوازد روح عطشان را
تو مثل چشمهای! نوشیده و جوشیده انسان را
دیدی که چگونه من شهید تو شدم
هنگام نماز، رو سفید تو شدم
چرا و چرا و چرا میکشند؟
«به جرم صدا» بیصدا میکشند