قسم به ساحتِ شعری که خورده است به نامم
قسم به عطر غریبی که می‌رسد به مشامم
ای کاش مردم از تو حاجت می‌گرفتند
از حالت چشمت بشارت می‌گرفتند
دست من یک لحظه هم از مرقدت کوتاه نیست
هرکسی راهش بیفتد سمت تو گمراه نیست
عمری‌ست انتظار تو ای ماه می‌کشم
در انتظار مهر رخت آه می‌کشم
ای قوم به حج آمده در خویش نپایید
از خود به‌درآیید که مهمان خدایید
دل را به نور عشق صفا می‌دهد نماز
جان را به ياد دوست جلا می‌دهد نماز
نگاهم در نگاه شب، طنین‌انداز غوغایی‌ست
کمی آن‌سوتر از شب‌گریه‌هایم صبح فردایی‌ست
ببین که بی‌تو نماندم، نشد کناره بگیرم
نخواستم که بیفتد به کوره راه، مسیرم
بهار آمد بهار من نیامد
گل آمد گل‌عذار من نیامد
شبی که مطلع مهر از، طلوع زینب بود
فروغ روز نشسته، به دامن شب بود
امیر قافلۀ دشت کربلاست حسین
به راه بادیۀ عشق، آشناست حسین
