قدم قدم همهجا آمدم به دنبالت
نبودهام نفسی بیخبر از احوالت
من شعر خوبی گفتم امّا او
از شعر من یک شعر بهتر گفت
ابرهای سیاه میگریند
باز باران و باز هم باران
ای عزّت را گرفته بی سر بر دوش
وی تنگ گرفته عشق را در آغوش
تو سرزمین مقدس تو باصفا بودی
تو جلوهگاه مقامات انبیا بودی
میزبان تو میشود ملکوت؟
یا ملائک در آستان تواند؟
از چشمهای تارمان اشک است جاری
ای آسمان حق داری اینگونه بباری
داغ تو اگرچه روز را شام کند
دشمن را زهر مرگ در کام کند
غمگین مباش ای همنفس که همدمی نیست
عشق علی در سینهات جرم کمی نیست