تو را کشتند آنها که کلامت را نفهمیدند
خودت سیرابشان کردی مرامت را نفهمیدند
در دل بیخبران جز غم عالم غم نیست
در غم عشق تو ما را خبر از عالم نیست
نی از تو حیات جاودان میخواهم
نی عیش و تَنعُّم جهان میخواهم
خداوندا به ذات کامل خویش
به دریاهای لطف شامل خویش
ای دوای درون خستهدلان
مرهم سینۀ شکستهدلان
ای وجود تو اصل هر موجود
هستی و بودهای و خواهی بود
از روی توست ماه اگر اینسان منوّر است
از عطر نام توست اگر گل، معطّر است
ندیدم چون محبتهای مادر
فدای شأن بیهمتای مادر
مردان غیور قصّهها برگردید
یک بار دگر به شهر ما برگردید